Het gaf me vroeger een ongemakkelijk gevoel om naar school te gaan, ik wist dat ik geen aansluiting had bij de andere jongeren. Ik weet nog dat ik dit heel hard ontkende, als iemand ernaar vroeg had ik het heel leuk op school, veel vrienden en keek ik er iedere dag naar uit.
De werkelijkheid was echter anders. Ik moest heel hard mijn best doen om aan te sluiten, hard werken om gehoord te worden en me anders voordoen dan ik werkelijk was. Het was alsof ik altijd een masker droeg.
Dat masker was een opeenstapeling van gedragingen, in een poging aan te sluiten bij de verwachtingen die gesteld werden. Zo kon ik me heel zelfverzekerd opstellen, stoer gedragen of rebels gedrag vertonen. Ik kon onbeleefd zijn, meegaan in de verwachtingen en uitdagen.
Maar ik wist eigenlijk toen al, dat dit onwijs botste met wie ik eigenlijk was.
De enige plek waar ik mezelf kon zijn, was op de mat. Waar ik alle verwachtingen en verplichtingen en rollen kon laten vallen.. En waar ik gewoon kon ZIJN.
Ik kon reageren op wat ik zag of voelde;
Ik kon beslissen wat ik zelf deed, voor mij en niet voor een ander;
Ik kon alles geven of juist weinig geven, ik had de controle.
Het was de enige plek waar ik kon zijn wie ik ben. En zodra ik de zaal uitliep, ging het masker weer op.
De vertaling, van hoe ik was in de zaal naar het dagelijks leven, was voor mij nog niet haalbaar. Ik zag het ‘hoe’ ten eerste niet, maar anderen zagen het ook niet. Want.. dat masker.. het was een heel goed, overtuigend masker. Dus het was lekker veilig voor mij. Want was er spannender dan jezelf zijn? Waarvan je weet dat je hierdoor niet gaat aansluiten bij je leeftijdsgenoten (die in die tijd natuurlijk mega belangrijk zijn).
Naarmate ik ouder werd, heb ik steeds duidelijker gekregen hoe ik die vertaalslag kon maken. Die dame die ik op de mat was; oprecht vol zelfvertrouwen, vol kracht en sterk in mijn schoenen, die vertaling kon ik steeds beter maken.
De werkelijkheid was echter anders. Ik moest heel hard mijn best doen om aan te sluiten, hard werken om gehoord te worden en me anders voordoen dan ik werkelijk was. Het was alsof ik altijd een masker droeg.
Dat masker was een opeenstapeling van gedragingen, in een poging aan te sluiten bij de verwachtingen die gesteld werden. Zo kon ik me heel zelfverzekerd opstellen, stoer gedragen of rebels gedrag vertonen. Ik kon onbeleefd zijn, meegaan in de verwachtingen en uitdagen.
Maar ik wist eigenlijk toen al, dat dit onwijs botste met wie ik eigenlijk was.
De enige plek waar ik mezelf kon zijn, was op de mat. Waar ik alle verwachtingen en verplichtingen en rollen kon laten vallen.. En waar ik gewoon kon ZIJN.
Ik kon reageren op wat ik zag of voelde;
Ik kon beslissen wat ik zelf deed, voor mij en niet voor een ander;
Ik kon alles geven of juist weinig geven, ik had de controle.
Het was de enige plek waar ik kon zijn wie ik ben. En zodra ik de zaal uitliep, ging het masker weer op.
De vertaling, van hoe ik was in de zaal naar het dagelijks leven, was voor mij nog niet haalbaar. Ik zag het ‘hoe’ ten eerste niet, maar anderen zagen het ook niet. Want.. dat masker.. het was een heel goed, overtuigend masker. Dus het was lekker veilig voor mij. Want was er spannender dan jezelf zijn? Waarvan je weet dat je hierdoor niet gaat aansluiten bij je leeftijdsgenoten (die in die tijd natuurlijk mega belangrijk zijn).
Naarmate ik ouder werd, heb ik steeds duidelijker gekregen hoe ik die vertaalslag kon maken. Die dame die ik op de mat was; oprecht vol zelfvertrouwen, vol kracht en sterk in mijn schoenen, die vertaling kon ik steeds beter maken.
Beetje bij beetje kon ik het meenemen naar buiten. Steeds meer besefte ik dat die kracht niet in het kickboksen lag, maar in mezelf. Dat ik niet zo sterk stond doordat ik een goede vechter was, maar doordat ik als persoon sterk kon staan. Steeds meer kon ik dat masker vervangen door werkelijk meer zelfvertrouwen te krijgen.
De kracht die ik ervaarde in het kickboksen, werd steeds minder geassocieerd met de sport, maar steeds meer met mijn eigen kracht, in mezelf als persoon. Het kwam naar voren in mijn privéleven, waar ik steeds duidelijker voor ogen kreeg wat ik wilde. Maar ook op school, op werk en in het uitspreken van mezelf.
Ik maakte steeds meer beslissingen op grond van mijn gevoel, in plaats van op verwachtingen of verplichtingen van anderen.
Ik verdiepte me in de theorie en in het lichaamsgericht werken. En ik kwam erachter dat het niet voor iedereen zo vanzelfsprekend werkt. De vertaalslag is niet voor iedereen even zichtbaar. Dat masker, daar is niet iedereen zich bewust van. Die eigen kracht, ziet niet iedereen.
Soms komt dat omdat het zo diep is weggestopt, dat het niet meer vindbaar is. Voor sommigen ligt het bedolven onder vervelende herinneringen en overtuigingen.
Anderen zijn te druk om hierbij stil te staan. Dus dook ik erin om de andere kant van kickboksen te laten zien.
De pedagogische kant;
De hulpverlenende kant;
De helende kant;
De empower kant.
Want ja, je kunt knallen en knallen en knallen. Maar het kan ook een verrijking zijn op je persoonlijke ontwikkeling. Een verdieping. Want je bent zo krachtig. Van buiten en van binnen.
En mijn passie zit erin om je dit te laten zien, te laten ervaren en te laten voelen. Want als het mij kan ‘redden’, mij kan helpen, kan dit voor jou ook zoveel meer betekenen. Omdat ik weet dat het werkt. Ik heb het meegemaakt, ik was daar.
De kracht die ik ervaarde in het kickboksen, werd steeds minder geassocieerd met de sport, maar steeds meer met mijn eigen kracht, in mezelf als persoon. Het kwam naar voren in mijn privéleven, waar ik steeds duidelijker voor ogen kreeg wat ik wilde. Maar ook op school, op werk en in het uitspreken van mezelf.
Ik maakte steeds meer beslissingen op grond van mijn gevoel, in plaats van op verwachtingen of verplichtingen van anderen.
Ik verdiepte me in de theorie en in het lichaamsgericht werken. En ik kwam erachter dat het niet voor iedereen zo vanzelfsprekend werkt. De vertaalslag is niet voor iedereen even zichtbaar. Dat masker, daar is niet iedereen zich bewust van. Die eigen kracht, ziet niet iedereen.
Soms komt dat omdat het zo diep is weggestopt, dat het niet meer vindbaar is. Voor sommigen ligt het bedolven onder vervelende herinneringen en overtuigingen.
Anderen zijn te druk om hierbij stil te staan. Dus dook ik erin om de andere kant van kickboksen te laten zien.
De pedagogische kant;
De hulpverlenende kant;
De helende kant;
De empower kant.
Want ja, je kunt knallen en knallen en knallen. Maar het kan ook een verrijking zijn op je persoonlijke ontwikkeling. Een verdieping. Want je bent zo krachtig. Van buiten en van binnen.
En mijn passie zit erin om je dit te laten zien, te laten ervaren en te laten voelen. Want als het mij kan ‘redden’, mij kan helpen, kan dit voor jou ook zoveel meer betekenen. Omdat ik weet dat het werkt. Ik heb het meegemaakt, ik was daar.
Kickboksen voor vrouwen
Veilige sportomgeving
Laagdrempelige sfeer
Uniek aanbod
Waarom Boxing by Shey?
Omdat ik jou zie, met al je kracht en passie. En als je dit zelf nog niet ziet… Dan sta ik naast je, van begin tot eind. Je krijgt al mijn technieken, een manier om je hoofd leeg te maken, coaching en afzien op die mat in de dojo. Vergeet niet mijn passie, enthousiasme en motivatie, die krijg je er gewoon bij.
Daarnaast natuurlijk een power training, deepdive binnen de coachingtrajecten, je krijgt een uitlaatklep, een manier om je hoofd tot rust te brengen, veel persoonlijke aandacht en veel gezelligheid. Want ik geef alles. En ik sluit bij jou aan. Wat heb jij nodig? Waar liggen jouw behoeftes? Jij staat voorop!
Zijn wij een match? Plan gratis een (telefonisch) kennismakingsgesprek om te kijken of we bij elkaar passen.
Daarnaast natuurlijk een power training, deepdive binnen de coachingtrajecten, je krijgt een uitlaatklep, een manier om je hoofd tot rust te brengen, veel persoonlijke aandacht en veel gezelligheid. Want ik geef alles. En ik sluit bij jou aan. Wat heb jij nodig? Waar liggen jouw behoeftes? Jij staat voorop!
Zijn wij een match? Plan gratis een (telefonisch) kennismakingsgesprek om te kijken of we bij elkaar passen.
